ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: Alamatra - Pusula (2019)

 

 Erkan Ocakli

Ο Ερκάν Οτζακλί (Erkan Ocaklı) (1949–2008) ήταν ένας σπουδαίος Τούρκος τραγουδιστής Λαζικής καταγωγής, συνθέτης και μουσικός από την Τραπεζούντα, γνωστός για τη δυνατή φωνή του και την αφοσίωσή του στη μουσική του Πόντου και της Μαύρης Θάλασσας. Διέδωσε τον ήχο της λύρας (kemençe), της γκάιντας (tulum) και των παραδοσιακών ρυθμών της περιοχής, συνδυάζοντάς τους με σύγχρονες ενορχηστρώσεις που αγαπήθηκαν σε όλη την Τουρκία. Γνωστός ως «η δυνατή φωνή της Μαύρης Θάλασσας», τα τραγούδια του αποτύπωναν τη ζωή, τον έρωτα και τη νοσταλγία των ανθρώπων της περιοχής, καθιστώντας τον μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές μορφές της γενιάς του.

Erkan Ocaklı (1949–2008) was a celebrated Turkish singer, composer, and musician from Trabzon, Of Laz origin, renowned for his powerful voice and mastery of Black Sea folk music. He popularized the sounds of the kemençe, tulum, and traditional rhythms of the region, blending them with modern arrangements that reached audiences across Turkey. Known as “the strong voice of the Black Sea,” Ocaklı’s songs reflected the life, love, and longing of the Black Sea people, making him one of the most influential cultural figures of his generation.

Source: ChatGPT

https://www.thepontians.com/artist.php?id=2007

Στάθης Νικολαϊδης
Stathis Nikolaidis

O Στάθης Νικολαϊδης γεννήθηκε στο χωριό Ιλιτς, Καζακστάν στις 04 Αυγούστου, 1958. Οι ρίζες από τον Πόντο έρχονται από τον πατέρα του Ιωάννη (Κουνάκα, Ματσούκα) και την μητέρα του Ανθούλα (Ριζαίων). Ο Στάθης από μικρός αγαπούσε να τραγουδάει. Από επτά ετών ακώμα τραγουδούσε το δίστιχο:

Πούλτσα τ' άσπρον τ' άλογο μ' , επέμνεν η φοράδαν
Την φοράδαν πα θα πουλώ, θα πάω σην Ελλάδαν!

Αμοιβή του για να τραγουδάει τότε ήτανε κανένα ρούβλι ή τα "κανφέτια" (καραμέλες).

Οι παππούδες του κατέφυγαν από τον Πόντο το 1917 στον Καύκασο. Ο Στάλιν εκτόπισε το 1937 τους Ελληνες από το Σοχούμ στην Τασκένδη. Ο Γιάννης και η Ανθούλα Νικολαϊδη πήρανε τα παιδιά τους Γεώργιο, Χαράλαμπο, Ευστάθιο και Θεοδώρα και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, στο Περιστέρι, το 1966. Το 1972 χτύσανε σπίτι στην προσφυγική συνοικία Ασπρόπυργος, η οποία συνοικία είχε τότε 20 σπίτια. Ο πατέρας του Στάθη έπαιζε λύρα ερασιτεχνικά σε βαπτίσια και γάμους. Μάλιστα πατούσε το πόδι της μητέρας του καμμιά φορά για να τραγουδήσει, γιατί έλεγε φανταστικά τα μοιρολόγια! Σε μιά εκδρομή στην Σπάρτη γνωρίζεται με τον Θανάση Τσολερίδη. Χάρη στην γνωριμία τους ο Στάθης γνωρίζει και την μέλλουσα γυναίκα του, αδελφή του Θανάση, την Σοφία. 

Μια βραδιά το 1976 στο ποντιακό κέντρο ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ στην Καλλιθέα ο Στάθης τραγούδησε δύο τραγούδια με την συνοδεία του "Πατριάρχη" της λύρας Γώγο Πετρίδη. Μίλησε με τον αφεντικό του κέντρου Γρηγόρη Τσαγγατίδη και αρχίζει και τραγουδάει στο κέντρο, ως που να γίνει φαντάρος. Αρχίζει η δισκογραφία του με "Οι Κεμεντζετζίδες" με τον Γιάννη Τσανάκαλη το 1978 το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ερχονται άλλες ηχογραφήσεις: Το Αηδόνι του Πόντου , Αναστενάρια, Από τον Πόντο στην Αθήνα. 

Το 1988 κάνει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό βήμα και συνοδεύει τον Γιώργο Αμαραντίδη στην Μακεδονία, στην Βέροια. Από τότε συνεχώς βρίσκεται στην Μακεδονία. Αναφέρουμε μερικά σταδιακά σημεία: Το 1989 με τους Δημήτρη Καρασαββίδη και Θεόδωρο Βερροιώτη στην Πατρίδα Βερροίας. Το 1991 στην Θεσσαλονίκη με τον Παναγιώτη Ασλανίδη στους Αργονάυτες. Το 1993 με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στο Αρίων Θεσσαλονίκης. Το 1994 με τον αείμνηστο Χρήστο Χρυσανθόπουλο στο Μίθριο Θεσσαλονίκης. Το 1998 με τον Γιώργο Ατματσίδη στην Αυλαία Θεσσαλονίκης. Από το 1999-2002 με τον Γιώργο Ατματσίδη στο Μίθριο Θεσσαλονίκης. 

Μετά από μια συζήτηση με τον στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη ο οποίος λέει στον Στάθη "Σε θέλει ο Στέλιος Καζαντζίδης" πηγαίνει μαζί με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στην Αθήνα. Ο Καζαντζίδης ήθελε να ερμηνέψει μερικά τραγούδια που είπε ο Στάθης μαζί με τον Βερροιώτη από την δισκογραφική τους δουλειά "Οδοιπορικό Στον Πόντο", τραγούδια του Νάκη Ευσταθιάδη και Θανάση Τσολερίδη. Λέει χαρακτηρηστικά ο Καζαντζίδης, "Θέλω να τραγουδήσω (ποντιακά τραγούδια) για το στοιχείο μας". Κατόπιν ο δίσκος-συνεργασία με το Χρύσανθο "Τ' Αηδόνια του Πόντου" γίνεται χρυσός σε πωλήσεις, "Μάθανε τι είναι ο Πόντος". Την επόμενη χρονιά (1994) γίνεται η συνεργασία "Συναπάντεμαν", και μετά (1995) "Πατρίδα μ' αραεύω 'σεν", στις οποίες έχει ο ελληνικός λαός την ευκαιρία να απολάυσει δύο μεγάλες ποντιακές φωνές, του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στάθη Νικολαϊδη. Η παρουσία του Χρήστου Χρυσανθόπουλου σημαντική και ιστορική. 

Η σχέση των κκ. Καζαντζίδη και Νικολαΐδη δεν ήτανε μόνο επαγγελματική. Το 1994 ο Στέλιος Καζαντζίδης βαπτίζει το μικρότερο από τρία κορίτσια του Στάθη και της δίνει το όνομα της μητέρας του, Γεσθημανή. 

Ο Στάθης Νικολαϊδης και η σύζηγος του Σοφία έχουν τρία παιδιά: την Ανθούλα, την Πελαγία, και την Γεσθημανή. 

---

ΕΙΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ:

"Συνδυάζει σπάνια χαρίσματα για κάθε τραγουδιστή,  όπως ασύγκριτη ρώμη και ζεστασιά στη φωνή αλλά και απαράμιλλη τεχνική που βγαίνει από την ψυχή ενός ανθρώπου, που η φύση του χάρισε το θείο δώρο της μελωδίας." - Σάββας Μαυρίδης

"Ενας τραγουδιστής με σπάνια υλικά χρώματα στη φωνή του και με πολύ μεράκι στη ψυχή του." - Φωκίων Φουντουκίδης

ΕΙΠΕ Ο ΣΤΑΘΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ:

"Είσαι μια ολόκληρη Ελλάδα"  για τον Στέλιο Καζαντζίδη

"Μας λείπει ακόμα" για τον Χρήστο Χρυσανθόπουλο

---

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

1990 ΗΠΑ - Βοστώνη, Τορόντο (με τους Μιχάλη Καλιοντζίδη και Θανάση Τσολερίδη)
1994 ΗΠΑ - Norwalk, Νέα Υόρκη, Βοστώνη (με τον Θεόδωρο Βεροιώτη)
1997 Αυστραλία - Μελβούρνη, Σύδνεϋ, Αδελαϊδα (με τους Θεόδωρο Βερριώτη και Θανάση Τσολερίδη)
1998 ΗΠΑ - Φιλαδέλφεια (με τους Παναγιώτη Ασλανίδη και Θανάση Τσολερίδη και το Χορευτικό Πολίχνης)
1999 Γερμανία (με τον Γιώργο Ατματσίδη)
2000 ΗΠΑ - Βοστώνη (με τον Γιώργο Ατματσίδη)
2002 ΗΠΑ - Βοστώνη, Norwalk (με τους Γιώργο Ατματσίδη και Γιώργο Δημητριάδη)
2002 Γερμανία (με τον Γιώργο Ατματσίδη)
2004 Καναδά - Μόντρεαλ (με τον Γιώργο Ατματσίδη)

---

Stathis Nikolaidis was born in the village of Ilich in Kazakstan on August 4, 1958. His family from Pontos comes from Kounaka, Matsouka on his father Ioannis' side, and Rizaion from his mother Anthoula's side. From a young age loved to sing. From the age of seven, even, he used to sing the couplet:

I sold my white horse, but I still have the mare
I will sell the mare as well and go off to Greece!

His "payment" for singing back then consisted of a ruble, or perhaps a "canfetia" or piece of candy. 

His grandparents left Pontos in 1917 and went to the Caucasus area. At that time, Joseph Stalin had moved all the Greek settlements from Souhoum to Tashkent. Ioannis and Anthoula Nikolaidis took their children Georgios, Haralambos, Efstathios, and Theodora, as they moved to Athens, in Peristeri, in 1966. In 1972 they built a house in the refugee area of Aspropyrgos, an area that had at the time only 20 houses. Stathis' father played lyra as an amateur at weddings and baptisms. Once in a while as Stathis' father would sing, he would step on his wife's foot so that she could sing, as Stathis' mother sang the lamenting songs quite well! On a trip to Sparta, Stathis meets Thanasis Tsoleridis. Due to their friendship, Stathis also meets his future wife, Thanasis' sister, Sofia. 

One night in 1976 at the Pontian nightclub "Kortsopon" in Kallithea, Stathis sings two songs accompanied by the "Patriarch" of the Pontian lyra, Gogos Petridis. After he spoke with the owner of the club Grigoris Tsaggatidis he begins to sing at the club until it is time for him to go to the army. In 1978 he records his first album "The kementze players" with Giannis Tsanakalis, a recording that receives an incredible response. Other recordings follow, such as "The Nightingale of Pontos", "Anastenaria", and "From Pontos to Athens".

In the year 1988 he makes a giant professional move by performing with Giorgos Amarantidis in Macedonia, in Veria. From that point on he is constantly in Macedonia. Some highlights in his career include:

- in 1989 with Dimitris Karasavvidis and Theodoros Veriotis in Patrida, Veria
- in 1991 with Panagiotis Aslanidis at the club "Argonauts" in Thessaloniki 
- in 1993 with Theodoros Veriotis at the club "Arion" in Thessaloniki
- in 1994 with Christos Chrisanthopoulos at the "Mithrio" in Thessaloniki
- in 1998 with Giorgos Atmatsidis at the "Avlea" in Thessaloniki
- from 1999-2003 with Giorgos Atmatsidis at the "Mithrio" in Thessaloniki. 

After a conversation that took place with the songwriter Lefteris Hapsiadis, who tells Stathis that "Stelios Kazantzidis would like to meet you", Stathis travels to Athens with Theodoros Veriotis. Stelios Kazantzidis wanted to sing a few songs that Stathis sang from his album, "Journey to Pontos", which were written by Nakos Efstathiadis to the compositions of Thanasis Tsoleridis. The undisputed singer of Greece Kazantzidis states that, "I want to sing Pontian songs for our people." Henceforth the collaboration of Stelios Kazantzidis and Chrisanthos brings about "The Nightingales of Pontos", a recording that went gold. (Stathis exclaims at this point during the interview, "Greece (after this recording) learned about Pontos.") The following year, 1994, Stathis collaborates with Stelios Kazantzidis in the recording "Synapanteman" and the next year "Patrida m' araevo se". Greeks and Pontians everywhere truly had a delight in listening to two giant names singing side by side. The collaboration with Christos Chrisanthopoulos turned out to be a historical event. 

Not only did Kazantzidis and Nikolaidis collaborate together, but in 1994 Stelios Kazantzidis became the godfather of Stathis' youngest daughter, giving her his mother's name, Gesthimani. 

Stathis Nikolaidis and his wife Sofia have three daughters, Anthoula, Pelagia and Gesthimane.

https://www.thepontians.com/artist.php?id=220

 Alamatra

Η Alamatra Orkestra Karadeniz είναι ένα τουρκικό μουσικό συγκρότημα που επικεντρώνεται στη διατήρηση και την ανανέωση της παραδοσιακής μουσικής της Μαύρης Θάλασσας (Καράντενιζ). Ιδρύθηκε από τους Rıza Can Özel, Ufuk Şimşek και Azmi Saral, συνδυάζει αυθεντικά τοπικά όργανα όπως το κεμεντζέ, το καβάλ, το τουλούμ και το νταβούλ με σύγχρονους ήχους, συνεργαζόμενο με ταλαντούχους μουσικούς, τραγουδιστές και μια ομάδα χορού χόρον. Το άλμπουμ τους Pusula του 2019 περιλαμβάνει συνεισφορές από καλλιτέχνες όπως ο Stathis Nikolaidis και ενσωματώνει σύγχρονες ενορχηστρώσεις για να μοιραστεί την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Μαύρης Θάλασσας με το παγκόσμιο κοινό.

Alamatra Orkestra Karadeniz is a Turkish music ensemble dedicated to preserving and reimagining traditional Black Sea (Karadeniz) music. Founded by Rıza Can Özel, Ufuk Şimşek, and Azmi Saral, the group blends authentic regional instruments like the kemençe, kaval, tulum, and davul with modern sounds, collaborating with skilled musicians, vocalists, and a horon dance team. Their 2019 album Pusula features contributions from artists like Stathis Nikolaidis and incorporates contemporary arrangements to share the rich cultural heritage of the Black Sea with global audiences.

Source: Grok

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1058

 Gamze Nur Karabulut

Η Gamze Nur Karabulut γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 2002 στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή της στην κεμεντζέ κατά τη διάρκεια του γυμνασίου και αργότερα αποφοίτησε το 2025 από το Ωδείο του Πανεπιστημίου Bahçeşehir, Τμήμα Ερμηνείας Κεμεντζές. Ολοκλήρωσε την επαγγελματική της εκπαίδευση υπό την καθοδήγηση του καλλιτέχνη κεμεντζά Rıza Can Özel. Λίγο μετά την αποφοίτησή της, η Karabulut ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το "Αγαπώ σε αγαπάς με", ένα έργο του Adem Ekiz, σηματοδοτώντας την έναρξη της μουσικής της καριέρας.

Έχοντας συμμετάσχει σε πολυάριθμες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, η Karabulut έχει έντονο ενδιαφέρον για την εξερεύνηση και την ερμηνεία των ποικίλων χρωμάτων της μουσικής της Μαύρης Θάλασσας. Αν και δεν μιλάει τη γλώσσα, είναι σε θέση να ερμηνεύει τραγούδια στα ποντιακά ελληνικά (ρωμεϊκά), γεγονός που αντανακλά την παγκόσμια οπτική της για τη μουσική. Αντλώντας έμπνευση από τις οικογενειακές της ρίζες στην Ματσούκα της Τραπεζούντας, φιλοδοξεί να μελετήσει και να κατακτήσει τα διάφορα στυλ της κεμεντζές της Μαύρης Θάλασσας, διατηρώντας τα και μεταδίδοντάς τα στις μελλοντικές γενιές.

Gamze Nur Karabulut was born on April 18, 2002, in Istanbul. She began her kemençe education during middle school and later graduated in 2025 from Bahçeşehir University Conservatory, Department of Kemençe Performance. She completed her professional training under the guidance of kemençe artist Rıza Can Özel. Shortly after graduation, Karabulut recorded and released “Agapo se Agapas Me”, a work by Adem Ekiz, marking the beginning of her music career.

Having taken part in numerous concerts and stage performances, Karabulut has a deep interest in exploring and performing the diverse colors of Black Sea music. Although she does not speak the language, she is able to perform songs in Pontic Greek (Romeika), which reflects her universal perspective on music. Drawing inspiration from her family roots in Maçka, Trabzon, she aspires to study and master the various styles of the Black Sea kemençe, preserving and passing them on to future generations.

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1992

 Rıza Can Özel

Rıza Can Özel was born in 1987 in Ordu, where he completed his primary, secondary, and high school education.

In 2004, he was admitted to the Istanbul Technical University (ITU) Conservatory, and in 2011, he graduated from the ITU Turkish Music State Conservatory.

He performed as a soloist at the world premiere of “Pictures from the Black Sea”, held within the 29th International Ankara Music Festival, conducted by Maestro Erol Erdinç with the St. Petersburg Academic Symphony Orchestra.

In July 2022, he appeared as a soloist with the Presidential Symphony Orchestra under the baton of Maestro Cemi’i Can Deliorman at the special opening concert of the Sumela Monastery in Maçka, Trabzon.

He has participated as both speaker and performer in panels on the Black Sea kemençe at institutions such as ITU, METU, BAU, and KTÜ.

He has given solo performances and played with folk instrument orchestras in Germany, France, Georgia, South Korea, Cyprus, Spain, and Greece.

In 2017, together with his colleagues, he founded Alamatra, Orkestra Karadeniz. Their album “Pusula” was released by Kalan Music in July 2019.

In 2020, he pioneered the inclusion of the Black Sea kemençe as a major course for the first time in Turkey at the BAU Conservatory Department of Music. He continues to serve there as a lecturer and as an advisor at the Ümit Tokcan Folklore Research and Application Unit.

In 2022, he passed the Black Sea kemençe audition for both the Istanbul State Turkish Folk Music Choir and the State Modern Folk Ensemble of the Ministry of Culture and Tourism, where he still serves as an instrumental artist.

Ο Rıza Can Özel γεννήθηκε το 1987 στην Ορντού (Κοτύωρα), όπου ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του.

Το 2004, εισήχθη στο Ωδείο του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης (ITU) και το 2011, αποφοίτησε από το Κρατικό Ωδείο Τουρκικής Μουσικής του ITU.

Εμφανίστηκε ως σολίστ στην παγκόσμια πρεμιέρα του «Pictures from the Black Sea», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 29ου Διεθνούς Φεστιβάλ Μουσικής της Άγκυρας, υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Erol Erdinç με την Ακαδημαϊκή Συμφωνική Ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης.

Τον Ιούλιο του 2022, εμφανίστηκε ως σολίστ με την Προεδρική Συμφωνική Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Cemi’i Can Deliorman στην ειδική εναρκτήρια συναυλία της Μονής Σουμελά στη Μάτσκα της Τραπεζούντας.

Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής και ερμηνευτής σε πάνελ για την κεμεντζέ της Μαύρης Θάλασσας σε ιδρύματα όπως το ITU, το METU, το BAU και το KTÜ.

Έχει δώσει σόλο εμφανίσεις και έχει παίξει με ορχήστρες λαϊκών οργάνων στη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Γεωργία, τη Νότια Κορέα, την Κύπρο, την Ισπανία και την Ελλάδα.

Το 2017, μαζί με τους συναδέλφους του, ίδρυσε την Alamatra, Orkestra Karadeniz. Το άλμπουμ τους "Pusula" κυκλοφόρησε από την Kalan Music τον Ιούλιο του 2019.

Το 2020, πρωτοστάτησε στην ένταξη της κεμεντζέ της Μαύρης Θάλασσας ως κύριο μάθημα για πρώτη φορά στην Τουρκία στο Τμήμα Μουσικής του Ωδείου BAU. Συνεχίζει να υπηρετεί εκεί ως λέκτορας και ως σύμβουλος στη Μονάδα Έρευνας και Εφαρμογής Λαογραφίας Ümit Tokcan.

Το 2022, πέρασε την οντισιόν για την κεμεντζέ της Μαύρης Θάλασσας τόσο για την Κρατική Χορωδία Τουρκικής Λαϊκής Μουσικής της Κωνσταντινούπολης όσο και για το Κρατικό Σύγχρονο Λαογραφικό Σύνολο του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, όπου εξακολουθεί να υπηρετεί ως μουσικός οργάνων.

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1993

 Pontiak Jam Trio

Bass: Efstathiadis Kostas 
Drums: Karasavvidis Kostas
Keyboards: Santsaridis Stathis

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1843

İsmail Türüt

İsmail Türüt (born June 8, 1965, in Ambarlık, Rize, Turkey) is a Turkish folk musician of Laz origin, singer-songwriter, composer, and performer deeply rooted in the musical traditions of Turkey’s Black Sea region. He began his career in 1982 with his debut album Laz Uşağı and has since released over 30 albums, becoming a prominent figure in the preservation and popularization of regional music. In addition to his recording career, Türüt has hosted television programs such as the Türüt Show and Fıkralarla Türkiye, and has appeared in productions including the series Naber Bacanak.

Ο İsmail Türüt (γεννημένος στις 8 Ιουνίου 1965 στο Ambarlık της επαρχίας Ριζούντα στην Τουρκία) είναι Τούρκος λαϊκός μουσικός, λαζικής καταγωγής, τραγουδιστής-στιχουργός και συνθέτης, βαθιά συνδεδεμένος με την μουσική παράδοση της Μαύρης Θάλασσας. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1982 με το άλμπουμ Laz Uşağı και από τότε έχει κυκλοφορήσει πάνω από 30 άλμπουμ, καθιερώνοντάς τον ως εξέχουσα μορφή στη διατήρηση και διάδοση της τοπικής μουσικής. Εκτός από τη δισκογραφική του πορεία, έχει παρουσιάσει τηλεοπτικές εκπομπές όπως την Türüt Show και το Fıkralarla Türkiye, ενώ έχει εμφανιστεί και σε τηλεοπτικές παραγωγές όπως η σειρά Naber Bacanak.

Source: ChatGPT

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1292

 

 Leigh Cline

Ο Λη Κλαϊν (Leigh Cline) είναι κιθαρίστας και συνθέτης με ένα δικό του ξεχωριστό τρόπο έκφρασης, παντρεύοντας φολκλόρ, μπλουζ και Κελτική μουσική με τους ρυθμούς και τις μουσικές κλίμακες του Ανατολικού Μεσογείου και της Ασίας.

Είχε την ευκαιρία να μάθει πολλά κοντά σε μεγάλους καλλιτέχνες, σαν μουσικός αλλά και σαν ηχολήπτης. Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα των μπλουζ, φολκλορ και country. Εχει κάνει έρευνες στην παγκόσμια (έθνικ) μουσική και χορό για προσωπικές του εργασίες ως και για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση στο Καναδά στο CBC. Ήτανε ο σχεδιαστής ήχου όταν το Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά παρουσίασε το έργο του Ιάννη Ξενάκη, «Καρααν Εργ» .

Μετά από συνεργασίες στο Τορόντο με Ελληνες, Τούρκους και Ινδούς μουσικούς, ο Λη μετακομίζει στην Αθήνα για ένα χρονικό διάστημα για νέες συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής: Νίκος Ξυλούρης, Κωστίκας Τσακαλίδης, Χρύσανθος. ‘Εχει συνεργαστεί πλέον με όλους τους Πόντιους καλλιτέχνες. Είναι ο μόνος μη-Ελληνας που παίζει ποντιακή μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο. Επίσης η συνεργασία του με πολλούς καλλιτέχνες της δημοτικής και λαϊκής μουσικής περιέχει ονόματα όπως οικογένειες Χαλκιά, Σούκα και Ζέρβα, Γιώτα Λύδια, Ηλία Κλωναρίδη, Στράτο Διονυσίου, Αννούλα Βασιλείου, Στέλιος Περπινιάδης, και πολλούς άλλους .Έχει ολοκληρώσει πολλές περιοδείες με καλλιτέχνες από Τουρκία, Βουλγαρία, και πρώην Γιουγκοσλαβία. Δίνει παραστάσεις και ηχογραφεί στη Βόρεια Αμερική, και στο εξωτερικό, με μουσικούς από το Ανατολικό Μεσόγειο και από τον Καύκασο. 

Guitarist/composer Leigh Cline creates his own distinctive style of music that combines his background in folk/blues/Celtic music with the polyrhythms and scales of the Eastern Mediterranean and Asia. 

As a performer and mix engineer in the North American folk scene and clubs throughout Canada and the United States (including technical director and World Music researcher for the Toronto-based Mariposa Folk Festival) Leigh had the opportunity to learn directly from many legendary performers. Among these were Mississippi John Hurt; Reverend Gary Davis; blues men Bukka White and Skip James; country singers such as Maybelle Carter and Doc Boggs.

Leigh was also a researcher for world music and dance for the First World's Crafts Exhibition, as well as the Canadian Broadcasting Corporation's radio and TV networks. He designed the sound system for the National Ballet of Canada's production of "Kraan Erg" by Yannis Xenakis.

After playing with Greek, Turkish and Indian musicians in Toronto, Leigh moved to Athens, Greece where he worked with some of that country's leading musicians: the renowned Cretan singer and lyra player Nikos Xilouris; Kostikas Tsakalidis, the legendary master of Pontic/Black Sea kementche (lyra); and Chrysanthos, the finest exponent of Pontic singing.

Since that time Leigh has worked with every major Pontic musician and singer. He is the only non-Greek to professionally play Pontic music. He has also played with various members of the Halkias, Soukas and Zervas musical families of Epirus, as well as with singers such as Yiota Lydia, Ilias Klonaridis, Stratos Dionysiou, Annoula Vassiliou, Stelios Perpiniadis and many other Laika, Roumeli, Thessaly and Greek Island performers. He has travelled extensively and performed with musicians and singers in Turkey, Bulgaria and the former Yugoslavia.

Currently, Leigh performs live and records both overseas and in North America, with Eastern Mediterranean musicians, as well as those from the Caucasus.

(Biography taken from Leigh Cline's website - ελληνική μετάφραση)

https://www.thepontians.com/artist.php?id=562

 İlyas Parlak

Ο Ιλιάς Παρλάκ είναι ένας διακεκριμένος Τούρκος μουσικός από την περιοχή του Πόντου (Μαύρη Θάλασσα), γνωστός για την δεξιοτεχνία του στην κεμεντζέ, το χαρακτηριστικό τοπικό έγχορδο με δοξάρι. Με το εκφραστικό του ύφος, που γεφυρώνει την παράδοση με τη σύγχρονη ερμηνεία, έγινε γνωστός μέσα από το άλμπουμ Manahos (2010) και τη συμμετοχή του σε πολιτιστικά έργα όπως το Doğa İçin Çal 3. Οι πιο δημοφιλείς ηχογραφήσεις του, όπως τα «Manahos», «Sürmene Sallaması», «Ela Kızım» και «Atlama – Sıksara», αναδεικνύουν την ικανότητά του να αποτυπώνει την ψυχή της καραδενίζικης μουσικής παράδοσης, ενώ παράλληλα φέρνει το έργο του πιο κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό μέσω ψηφιακών πλατφορμών όπως το Spotify και το Apple Music. Μέσα από ζωντανές εμφανίσεις αλλά και στούντιο, ο Παρλάκ έχει καθιερωθεί ως μία από τις σημαντικότερες φωνές στη διατήρηση και προώθηση της μουσικής κληρονομιάς των παραλίων της Μαύρης Θάλασσας.

İlyas Parlak is a renowned Turkish musician from the Black Sea region, celebrated for his mastery of the kemençe, the region’s iconic bowed string instrument. Known for his expressive style that bridges tradition and modern interpretation, he gained prominence through his 2010 album Manahos and his participation in cultural projects such as Doğa İçin Çal 3. His most popular recordings, including “Manahos,” “Sürmene Sallaması,” “Ela Kızım,” and “Atlama – Sıksara,” highlight his ability to capture the soul of Karadeniz folk music while reaching wider audiences through digital platforms like Spotify and Apple Music. Through both live performances and studio work, Parlak has established himself as a leading voice in preserving and promoting the musical heritage of Turkey’s Black Sea coast.

Source: ChatGPT

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1291

 Grambery

Γιώργος Αμπερίδης : Ποντιακή Λύρα
Θάνος Γκραίκος : Ούτι
Γιάννης Γκραίκος : Κρουστά

Giorgos Amperidis : Pontic Lyra
Thanos Gkraikos : Oud
Giannis Gkraikos : Percussion multi set

Facebook: https://www.facebook.com/grambery/

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1832

 Fuat Saka

Ο Φουάτ Σακά πήρε τα πρώτα του μαθήματα στο tanbur από τον πατέρα του. Αργότερα σπούδασε ζωγραφική στην Κωνσταντινούπολη και μουσική στη Γαλλία και τη Γερμανία. 'Eχει στο ενεργητικό του 14 δίσκους με τελευταίο το "Lazutlar ΙΙΙ" που κυκλοφόρησε το 2002. Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής του είναι το έντονο χρώμα της μουσικής παράδοσης του Πόντου (ο ίδιος είναι Πόντιος) αλλά και η μελοποίηση σημαντικών Τούρκων ποιητών όπως του Ahmet Arif, του Enver Gfkie, του Nazim Hikmet και του Orhan Veli. 'Eχει γράψει μουσική για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχει πραγματοποιήσει πολλές σόλο εμφανίσεις ανά τον κόσμο και έχει αναλάβει την παραγωγή δίσκων πολλών Τούρκων (και όχι μόνο) καλλιτεχνών. Συνέθεσε τη μουσική για το Karadeniz (Μαύρη Θάλασσα) των "Sultans of Dance" που απέσπασε τις καλλίτερες κριτικές. Το 2000 το Truva Folkloric Research Institute (ερευνητικό ίδρυμα για την παραδοσιακή μουσική Truva) του απένειμε το βραβείο της μουσικής, αναγνωρίζοντας τη σημασία του έργου του. 'Eζησε 20 χρόνια στο εξωτερικό (Γαλλία, Γερμανία) ως εξόριστος για τις (αριστερές) πολιτικές του πεποιθήσεις. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων ο Φουάτ συνεργάστηκε με πολλούς διεθνείς μουσικούς από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Δανία αλλά και την Τουρκία. Ακόμη και σήμερα που του επέτρεψαν να επιστρέψει στην πατρίδα του συνεχίζει να κινείται ως μουσικός μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Αμβούργου και Παρισιού με το γκρουπ του που αποτελείται από μουσικούς από τη Γερμανία την Αμερική τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν. Αξίζει να σημειωθεί ένα γεγονός από την προσωπική του ζωή. Όταν έφυγε από την Τουρκία εξόριστος από το καθεστός είχε ένα πολύ καλό δεσμό με μία κοπέλα. Έζησε 20 χρόνια εξόριστος και όταν επέστρεψε παντρεύτηκε εκείνη την ίδια κοπέλα που κάποτε εξαναγκάστηκε να αφήσει.

Fuat Saka had his first music education from his father who played tanbur. He later had education in arts (painting) in Istanbul, music in France and Germany. Besides scoring for theatres and films, he gave many solo concerts and made arrangements for Turkish and international artists. The artist also composed the music of Karadeniz (Black Sea) part of the "Sultans of Dance" show who gained lot of attention. Fuat Saka has made 14 recordings and his last album Lazutlar III was out in July 2002. Giving a large place to Karadeniz folk songs in his works, he also composed for many well-known poets of Turkey like Ahmet Arif, Enver Gfkie, Nazum Hikmet and Orhan Veli. His works have been recognized by the Truva Folklor Araoturmalaru Kurumu (Truva Folkloric Research Institute) and awarded in 2000 in music category. During the 20 years he had lived abroad, Fuat Saka has worked with many international musicians from Germany, France, and Denmark as well as Turkey. He continues his music life between Istanbul-Hamburg-Paris with the International Band consisting of German, American, Georgian and Azerbeijani musicians.

Το βιογραφικό του Φουάτ Σάκα είναι από την σελίδα της εταιρίας του Libra Music. Mr. Fuat Saka's biography has been reprinted from his recording label Libra Music. 

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1266

 Bahattin Çamurali

Ο Bahattin Çamurali γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1931 στο χωριό Ντιρλίκ στην περιοχή Σούρμενε της Τραπεζούντας, ο Τσαμουράλι ήταν δεξιοτέχνης και ερμηνευτής της κεμεντζές της Μαύρης Θάλασσας. Έλαβε ενθάρρυνση από τους καλλιτέχνες γύρω του από την ηλικία των 6 ετών και ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα το 1943. Ο Τσαμουράλι, ο οποίος άρχισε να παίζει κεμεντζέ σε ηλικία 11 ετών, εντάχθηκε στο TRT το 1956. Έγινε παράδειγμα για πολλούς λυράρηδες με το ιδιαίτερο στυλ παιξίματός του. Έπαιζε κεμεντζέ με ένα πυκνό στυλ μοναδικό για τους Σούρμενους, το οποίο τόνιζε τη μελωδική πτυχή παρά τα σύντομα, μελωδικά, γρήγορα ρυθμικά riff των Τόνια, Ακτσάαμπατ και Γκιορελέ. Εμφανίστηκε σε πολλά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα ως λυράρης. Ο Τσαμουράλι πέθανε στις 27 Απριλίου 1991 στην Κωνσταντινούπολη. Τάφηκε στο νεκροταφείο Καρατζααχμέτ στην Κωνσταντινούπολη. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους λυράρηδες όλων των εποχών, τόσο για τα λαϊκά τραγούδια που συνέθεσε και συνέθεσε, όσο και για την τεχνική του στο κεμεντζέ.

Ο Μπαχατίν Τσαμουράλι διασκεύασε και ερμήνευσε επίσης μελωδίες λαϊκής και κλασικής μουσικής, εκτός από τη μουσική της Μαύρης Θάλασσας, για την κεμεντζέ. Αποτύπωσε ήχους που προηγουμένως χρησιμοποιούνταν σπάνια ή ήταν άγνωστοι και δύσκολο να αναπαραχθούν.

Συνέβαλε με πολλά λαϊκά τραγούδια της Μαύρης Θάλασσας στο τουρκικό λαϊκό μουσικό ρεπερτόριο.

Bahattin Çamurali was born on April 27, 1931, in the village of Dirlik in the Sürmene district of Trabzon. Çamurali was a virtuoso and performer of the Black Sea kemençe. He received encouragement from artists around him from the age of six and began his musical career in 1943. Çamurali, who started playing the kemençe at the age of 11, joined TRT in 1956. He became a role model for many lyra players with his distinctive playing style. He played the kemençe with a dense style unique to the people of Sürmene, which emphasized the melodic aspect rather than the short, melodic, fast rhythmic riffs of Tonya, Akçaabat, and Görele. He appeared in many radio and television programs as a lyra player. Çamurali died on April 27, 1991, in Istanbul. He was buried in the Karacaahmet Cemetery in Istanbul. He is considered one of the greatest lyra players of all time, both for the folk songs he composed and for his technical mastery of the kemençe.

Bahattin Çamurali also arranged and performed folk and classical music melodies on the kemençe, in addition to Black Sea music. He captured sounds that had previously been rarely used or were unknown and difficult to reproduce.

He contributed many Black Sea folk songs to the Turkish folk music repertoire. He is known as the last authentic representative of the kemençe style, known as the Sürmene school, and is considered one of the most important kemençe players of the 20th century.

Πηγή - Source: Wikipedia

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1248

Ara Dinkjian

Αρά Ντινκτζιάν (αρμενικά: Արա Տինքճեան· γεννημένος στις 18 Ιουνίου 1958) είναι Αρμενοαμερικανός μουσικός. Είναι ο ιδρυτής του συγκροτήματος Night Ark. Ο Ντινκτζιάν είναι ούτιστής. Οι συνθέσεις του, που έχουν ηχογραφηθεί σε δεκατρείς διαφορετικές γλώσσες, περιλαμβάνουν τη μεγάλη επιτυχία «Δυνατά», η οποία παρουσιάστηκε στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.

Ο Ντινκτζιάν έχει γράψει τραγούδια για την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τη Σεζέν Αξού («Vazgeçtim», «Sarışın», «Yine Mi Çiçek», «Hoş Geldin» και άλλα). Τούρκοι τραγουδιστές όπως οι Γκιουλσέν, Κιμπαριγιέ, Μινε Κοσάν, Αχμέτ Καγιά, Τζοσκούν Σαμπάχ, Μπουρτζού Γκιουνές έχουν επίσης ηχογραφήσει τραγούδια του.

Γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ από Αρμένιους γονείς με καταγωγή από το Ντιγιάρμπακιρ της Τουρκίας. Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στην ηλικία των πέντε ετών παίζοντας ντουμπελέκι στη Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης το 1964, συνοδεύοντας τον Τζον Μπερμπεριάν και τον Τζορτζ Μγκρντιτσιάν. Η πρώτη του επαγγελματική μουσική εμπειρία ήταν η συνεργασία με τον πατέρα του, Όννικ Ντινκτζιάν, έναν διάσημο τραγουδιστή της αρμενικής παραδοσιακής μουσικής και εκκλησιαστικών ύμνων. Έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Χάρτφορντ (Hartt School), όπου σπούδασε διάφορα δυτικά και ανατολικά όργανα, όπως πιάνο, κιθάρα και νταρμπούκα. Αποφοίτησε το 1980, όντας ο πρώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες που απέκτησε εξειδικευμένο πτυχίο στο ούτι.

Ο Ντινκτζιάν σχημάτισε το οργανικό κουαρτέτο Night Ark, το οποίο ηχογράφησε τέσσερα CD για τις RCA/BMG και Universal/PolyGram. Στα μέλη περιλαμβάνονταν ο Άρτο Τουντσμπουαγατζιάν στα κρουστά, ο πιανίστας/συνθέτης Άρμεν Ντονέλιαν και ο Μαρκ Τζόνσον. Συνοδεύεται επίσης από τον Ζοχάρ Φρέσκο στα κρουστά και τον Άντι Ρέννερτ στα πλήκτρα.

Το 2002 επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Αρμενία στην Πρώτη Διεθνή Συνάντηση για το Ούτι, όπου δώδεκα από τους κορυφαίους ουτίστες του κόσμου συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη για τρεις ημέρες σόλο συναυλιών, σεμιναρίων και ανταλλαγής γνώσεων.

Τα CD του An Armenian In America, Voice Of Armenians και Peace On Earth ηχογραφήθηκαν ζωντανά στα Διεθνή Φεστιβάλ Ουτιού της Ιερουσαλήμ το 2005, 2006 και 2007. Στο Φεστιβάλ του 2008, ηχογράφησε ένα άλμπουμ με τον Σωκράτη Σινόπουλο (λύρα – Ελλάδα), τον Ταμέρ Πιναρμπασί (κανονάκι – Τουρκία), τον Ριμόν Χαντάντ (μπάσο – Παλαιστίνη) και τον Ζοχάρ Φρέσκο (κρουστά – Ισραήλ), με τίτλο Peace on Earth.

Ο Ντινκτζιάν κυκλοφόρησε μια σόλο ηχογράφηση ουτιού, το Conversations With Manol (2013), καθώς και το Finding Songs (2013), με 12 νέες συνθέσεις ερμηνευμένες από το Ara Dinkjian Quartet. Άλλες κυκλοφορίες του περιλαμβάνουν το Diyarbekiri Hokin («Η Ψυχή του Ντιγιαρμπακίρ»), μια συνεργασία με τον πατέρα του Όννικ, καθώς και το 1915–2015 Truth & Hope, αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Έχει συνεργαστεί με τον κανονίστα Ταμέρ Πιναρμπασί και τον κλαρινετίστα Ισμαήλ Λουμανόβσκι σε συνθέσεις θαλάμου που συνδυάζουν παραδοσιακή, ποπ, κλασική, τζαζ και πρωτότυπη μουσική. Μαζί είναι γνωστοί ως The Secret Trio και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους CD Soundscapes το 2012 και το δεύτερο Three Of Us το 2015.

Ara Dinkjian (Armenian: Արա Տինքճեան; born June 18, 1958) is an Armenian-American musician. He is the founder of the band Night Ark. Dinkjian is an oud player. His compositions, which have been recorded in thirteen different languages, include the multi-platinum hit Dinata which was performed in the closing ceremonies of the 2004 Olympic Games in Athens.

Dinkjian has written songs for Eleftheria Arvanitaki, and Sezen Aksu ("Vazgeçtim", "Sarışın", "Yine Mi Çiçek", "Hoş Geldin", among others). Turkish singers Gülşen, Kibariye, Mine Koşan, Ahmet Kaya, Coşkun Sabah, Burcu Güneş have recorded his songs.

Born in New Jersey to Armenian parents originating from Diyarbakir, Turkey. Dinkjian made his professional debut at age five playing on the doumbag at the 1964 New York World's Fair, where he accompanied John Berberian and George Mgrdichian. His earliest professional musical experience was accompanying his father Onnik Dinkjian, a renowned singer of Armenian folk music and liturgical chants.He received a scholarship to the University of Hartford Hartt School, where he studied several western and eastern instruments, including piano, guitar, and darbuka.[citation needed] He graduated in 1980, becoming the first person in the United States to earn a specialized degree in the oud.

Dinkjian formed an instrumental quartet, Night Ark, which recorded four CDs for RCA/BMG and Universal/PolyGram. Members included Arto Tunçboyacıyan on the percussion as well as pianist/composer Armen Donelian and Marc Johnson. He is accompanied by Zohar Fresco on percussion and Adi Rennert on keyboards.

In 2002 Dinkjian was chosen to represent Armenia in the First International Meeting Of The Oud, where twelve of the world’s top oud players gathered in Thessaloniki, Greece for three days of solo concerts, master classes, and exchange of information.

His CDs An Armenian In America, Voice Of Armenians, and Peace On Earth were recorded live at the 2005, 2006, and 2007 Jerusalem International Oud Festivals.At the 2008 Jerusalem International Oud Festival, he recorded an album with Sokratis Sinopoulos – lyra (Greece), Tamer Pinarbasi – kanun (Turkey), Rimon Haddad – bass (Palestina) and Zohar Fresco – percussion (Israel), and named it Peace on Earth.

Dinkjian released a solo oud recording, Conversations With Manol (2013), as well as Finding Songs (2013), which features 12 new compositions performed by the Ara Dinkjian Quartet. Other releases include Diyarbekiri Hokin (Armenian for The Soul of Diyarbekir) which is a collaboration with his father Onnik, as well as 1915–2015 Truth & Hope, commemorating the 100 year anniversary of the Armenian genocide.

Dinkjian has collaborated with kanunist Tamer Pınarbaşı and clarinetist Ismail Lumanovski [mk] in chamber-music style arrangements of ethnic folk, pop, classical, jazz, and original compositions. Collectively known as The Secret Trio, they released their first CD, Soundscapes, in 2012 and their second, Three Of Us, in 2015.

Source:  https://en.wikipedia.org/wiki/Ara_Dinkjian 

https://www.thepontians.com/artist.php?id=1641

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: ΕΛΑΙΑ ΕΡΙΖΩΣΕΝ (2015)

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΕΞΕΡΩ ΕΞΕΡΩ (1978)

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΣΚΑΛΙΔΗΣ - ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ (1983)