Χαράλαμπος Παταρίδης (Χουσεϊν)
Charalampos Pataridis (Housein)
Ο Χαράλαμπος Παταρίδης, γνωστός σε όλους ως «Χουσεΐν», υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς λυράρηδες και κατασκευαστές λύρας του Δήμου Ελλησπόντου Κοζάνης. Γεννημένος με καταγωγή από το χωριό Μελιανάντων του Χαψίκιοι, έζησε με την οικογένειά του στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης και αφιέρωσε τη ζωή του στην ποντιακή μουσική παράδοση. Έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 13 Μαρτίου 2012, σε ηλικία μόλις 58 ετών.
Ο Χουσεΐν δεν ήταν ευρέως γνωστός στο πανελλήνιο ποντιακό κοινό, όμως η αγάπη που έτρεφαν για εκείνον οι συντοπίτες και φίλοι του αποτυπώθηκε στο πλήθος των δύο χιλιάδων ανθρώπων που τον συνόδευσαν στο τελευταίο του ταξίδι. Ήταν ο λυράρης που ποτέ δεν έλεγε «όχι» σε ένα μουχαπέτ’, ακόμη κι όταν η υγεία του τον δοκίμαζε. Με απλότητα και παραδοσιακό ύφος έπαιζε «χαψικιεέτ’κα», ενώ η βαθιά του γνώση για την τέχνη της λύρας φανερωνόταν ακόμη και στον τρόπο που μιλούσε για την επιλογή του ξύλου για την κατασκευή του οργάνου.
Η ζωή του ήταν γεμάτη στιγμές που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα. Το 2009 έπαιξε λύρα στη Λιβερά στην πρώτη αναβίωση των Μωμόερων και τον ίδιο χρόνο ανέβηκε το μονοπάτι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, φορώντας τα ζίπκας, παίζοντας λύρα και τραγουδώντας. Ξεχώριζε για το ποντιακό του χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό, το χαμόγελο και την καθαρότητα του βλέμματός του.
Παρά την υπόσχεσή του να επιστρέψει στον Πόντο το 2013 μαζί με τον αδελφό του από την Αυστραλία, δεν πρόλαβε να την τηρήσει. Ωστόσο, λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, αποχαιρέτησε τον τόπο του με ένα παρατεταμένο μουχαπέτ’ που κράτησε μία ολόκληρη εβδομάδα, γεμίζοντας τα χωριά με τραγούδι και λύρα. Στα λόγια του ζητούσε να μη θρηνήσουν για εκείνον, αλλά να τον τιμήσουν με κεμεντζέδες και τραγούδια.
Η μνήμη του Χαράλαμπου Παταρίδη, του Λάμπου ασ’ οι Παταράντας ή Λάμπη τη Ρουσσάβας, παραμένει ζωντανή ως παράδειγμα αυθεντικού λαϊκού ανθρώπου, όπως εκείνοι που ήρθαν από τον Πόντο, που έζησαν με απλότητα, γνήσιο συναίσθημα και αληθινή αγάπη για την παράδοση.
Charalambos Pataridis, affectionately known as “Housein,” was one of the most beloved lyra players and instrument makers of the Municipality of Ellispontos in Kozani. With roots from the village of Meliananton in Hapsikioi, he lived with his family in Agios Dimitrios, Kozani, dedicating his life to the preservation of Pontian musical tradition. He passed away on Tuesday, March 13, 2012, at the age of just 58.
Although not widely recognized across the national Pontian community, his deep impact on local society was evident in the nearly two thousand people who came to bid him farewell. Hussein was a lyra player who never refused an invitation to a muhabbet, even when his health was fragile. He played with simplicity and authenticity, in the traditional “Hapsikioi” style, and he spoke passionately about the craft of lyra-making, even down to the detail of when to cut each type of wood.
His life was filled with moments that left a lasting mark. In 2009, he played at the revival of the Momóeria in Livera and, later that year, he climbed the path of Panagia Soumela in Pontos, wearing traditional zipkas, playing his lyra, and singing. He stood out for his Pontian humor, self-irony, warm smile, and the honesty reflected in his eyes.
Although he had promised to return to Pontos in 2013 with his brother from Australia, he did not live to fulfill it. Just days before his passing, however, he said farewell to Ellispontos with a week-long muhabbet that filled the villages with music and song. In his words, he asked that people not mourn him with tears, but instead honor him with kemenche melodies and songs.
The memory of Charalambos Pataridis—Lambos of the Pataridis family, or Lampis of Roussava—remains alive as an example of an authentic folk figure, like those who once came from Pontos: people of simplicity, sincerity, and true devotion to tradition.
Source: Mirofora Efstathiadou - https://epontos.blogspot.com/2012/03/blog-post_2769.html
No comments:
Post a Comment