Απεβίωσε ο Στέφανος (Στηβ) Πεσιρίδης
στη Βοστώνη
Του Θεόδωρου Καλμούκου
9 Μαϊου 2012
πηγή: http://www.ekirikas.com/article/100597
ΒΟΣΤΩΝΗ. Σίγησε για παντοτινά από την Τετάρτη η λύρα και η φωνή του επιφανή ομογενή μουσικού και ιδιαίτερα κορυφαίου της ποντιακής λύρας και μουσικής, Στιβ (Στέφανου) Πεσιρίδη, ο οποίος απεβίωσε από καρδιακή πάθηση σε ηλικία 49 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη και τον πόνο την οικογένειά του, τους φίλους και γνώριμους και την Ομογένεια της Βοστώνης που τόσο αγαπούσε και η οποία τον αγαπούσε πολύ.
Ηταν επίσης ο πρόεδρος του Ποντιακού Συλλόγου της Μασαχουσέτης, «Ποντιακή Εστία», ο οποίος (σύλλογος) έχει στην κυριότητά του ιδιόκτητο κτίριο συνεδριάσεων και δραστηριοτήτων στη Βοστώνη.
Το σκήνωμά του τέθηκε σε κοινό προσκύνημα, χτες Πέμπτη, από τις 5 το απόγευμα έως τις 9 το βράδυ στον ιερό ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Ρόσλιντεϊλ της Μασαχουσέτης, όπου ανήκε επί πολλά έτη και αγαπούσε ιδιαίτερα, η δε Νεκρώσιμη Ακολουθία του θα ψαλθεί σήμερα Παρασκευή στις 10 το πρωί στον ίδιο ναό και ο ενταφιασμός του θα γίνει στο κοιμητήριο Forest Hills το οποίο βρίσκεται πλησίον του προαστίου Τζαμέικα Πλέιν της Βοστώνης, όπου έχουν ενταφιαστεί εκατοντάδες άλλοι ομογενείς της περιοχής.
Καταλείπει τη σύζυγό του Παναγιώτα, τα τρία τους παιδιά, την Κυριακή, τον Μιχάλη και τον Ευάγγελο, τα οποία το ζεύγος Πεσιρίδη έχει αναθρέψει με τις αρχές και αξίες της Ορθόδοξης Πίστης και της Ελληνικής Κληρονομιάς. Τα δύο αγόρια, ο Μιχάλης και ο Ευάγγελος, έχουν αναδειχθεί άξιοι διάδοχοι του αείμνηστου Στιβ, καθότι από μικρής ηλικίας μετάγγισε στις καρδιές τους την ελληνικότητα, την αγάπη για τις ρίζες τους και τον Ποντιακό Πολιτισμό και δίδαξε την ποντιακή λύρα και μουσική, που με τόσο μεράκι έπαιζε ο ίδιος.
Δεν λογιζόταν ομογενειακή εκδήλωση και ιδιαίτερα ποντιακή χωρίς την παρουσία του αείμνηστου Στιβ Πεσιρίδη να παίζει τη λύρα και να αναβιώνει τους πολιτιστικούς μουσικούς θησαυρούς του Πόντου, τους καημούς και τις πίκρες, αλλά και τις χαρές αυτού του κατατρεγμένου, ξεριζωμένου και πολύπαθου κομματιού του Ελληνισμού.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στη Βοστώνη από τους γονείς Μιχαήλ και Φρειδερίκη, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Φλώρινα. Επειτα από τις γυμνασιακές του σπουδές ασχολήθηκε με επιχειρήσεις εστιατορίων. Ηταν ιδιοκτήτης δύο εστιατορίων, ενός τύπου πιτσαρίας και ενός με ειδίκευση στο πρόγευμα (breakfast).
Μιλώντας στον «Εθνικό Κήρυκα» ο πιο στενός του φίλος και συνεργάτης, ο Γιάννης Απαζίδης, συγκλονισμένος από το αναπάντεχο κακό, είπε πως «δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε, είναι ένας πραγματικός εφιάλτης. Γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε 31 χρόνια. Το 1981 πήγαν τα αδέλφια μου να χορέψουν στο χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου της Ποντιακής Εστίας, εκεί γνωριστήκαμε με τον Στιβ ο οποίος τότε μάθαινε να παίζει λύρα. Ο πατέρας του έπαιζε λύρα επίσης, κι είχε αρχίσει κι εκείνος κοντά στον πατέρα. Κι εμείς τότε με τον αδελφό μου και τα ξαδέλφια μου δημιουργήσαμε ορχήστρα, γνωριστήκαμε πολύ καλά με τον Στιβ και δέσαμε όλοι μαζί και μέσα σ’ ένα χρόνο στήσαμε την ορχήστρα μας με το όνομα «Νέα Γενιά».
Ο κ. Απαζίδης είπε πως «ο Στιβ ήταν ένας καλόκαρδος άνθρωπος, ο οποίος πάντοτε είχε το σπίτι του ανοικτό σε όλους, τόσο για φίλους, όσο και για ξένους» και συμπλήρωσε «ήταν ένας άνθρωπος ψυχής». Είπε ακόμα πως «ήταν πάντοτε η ψυχή της παρέας, κάναμε πολλά ταξίδια μαζί ως μουσικοί, πολλά γέλια, είμαστε οικογενειακοί φίλοι, τα παιδιά του με τα παιδιά μου, η γυναίκα μου με την γυναίκα του».
Οπως ανέφερε, «αυτό που ήθελε να κάνει, το πέτυχε, μεταλαμπάδευσε το πάθος του για τη μουσική στα παιδιά του, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που τους έκανε».
Ο Σάββας Ξενίδης, γνώριμος και φίλος του αείμνηστου Στιβ, επεσήμανε πως «ήταν καλό παιδί, καλός Ελληνας, μετέδωσε στα παιδιά του τα ήθη και τα έθιμα του Ελληνισμού και ιδιαίτερα της ποντιακής μουσικής, τα δίδαξε λύρα και Ποντιακό τραγούδι» και συμπλήρωσε «ο Στιβ αφήνει πίσω δυσαναπλήρωτο κενό».
BOSTON. The lyra and voice of distinguished Greek-American musician and leading master of the Pontian lyra and music, Steve (Stefanos) Pesiridis, fell silent forever on Wednesday. He passed away from a heart condition at the age of 49, plunging his family, friends, acquaintances, and the Boston Greek community he loved so much—and which loved him deeply—into grief and sorrow.
He was also the president of the Pontian Society of Massachusetts, Pontiaki Estia, which owns its own building for meetings and activities in Boston.
His body was placed for public viewing yesterday, Thursday, from 5 p.m. to 9 p.m. at the Church of St. Nektarios in Roslindale, Massachusetts, where he had been a devoted parishioner for many years and which he particularly loved. His funeral service will be held today, Friday, at 10 a.m. at the same church, and his burial will take place at Forest Hills Cemetery, near the suburb of Jamaica Plain in Boston, where hundreds of other Greek-Americans of the area have also been laid to rest.
He is survived by his wife Panagiota and their three children, Kyriaki, Michalis, and Evangelos, whom the couple raised with the principles and values of the Orthodox Faith and the Greek Heritage. The two boys, Michalis and Evangelos, have become worthy successors of the late Steve, as from an early age he instilled in their hearts Greek identity, love for their roots, and Pontian culture, and he taught them the Pontian lyra and music that he himself played with such passion.
No Greek-American event, especially a Pontian one, was considered complete without the presence of the late Steve Pesiridis playing the lyra and reviving the cultural and musical treasures of Pontus—the laments and sorrows, but also the joys of that persecuted, uprooted, and long-suffering part of Hellenism.
The late Steve was born in Boston to parents Michail and Frederiki, who had emigrated to the United States from Florina. After finishing high school, he went into the restaurant business. He was the owner of two restaurants, one a pizzeria and the other specializing in breakfast.
Speaking to Ethnikos Kirikas, his closest friend and collaborator, Giannis Apazidis, deeply shaken by the sudden tragedy, said:
“I cannot believe what has happened—it is a true nightmare. We have known and worked together for 31 years. In 1981 my brothers went to dance in the dance troupe of the Pontiaki Estia society. That’s where I met Steve, who at the time was learning to play the lyra. His father also played the lyra, and Steve had started with him. Then my brother, my cousins, and I formed an orchestra, and we got to know Steve very well. We all bonded, and within a year we set up our band, which we named Nea Genia (‘New Generation’).”
Mr. Apazidis said, “Steve was a kind-hearted man, whose home was always open to everyone—friends and strangers alike. He was a man of soul.” He added, “He was always the life of the party. We traveled a lot together as musicians, shared many laughs, and were family friends—his children with mine, my wife with his wife.”
As he noted, “What he wanted to accomplish, he did: he passed on his passion for music to his children, and that is the greatest gift he gave them.”
Savvas Xenidis, another friend and acquaintance of the late Steve, emphasized that “he was a good man, a good Greek, and he passed on to his children the customs and traditions of Hellenism, especially of Pontian music. He taught them the lyra and Pontian song,” adding that “Steve leaves behind an irreplaceable void.”
