Σαν "Νεοποντιακά τραγούδια" ονομάζονται τα στιχουργήματα στην ποντιακή διάλεκτο, που η εμφανισή τους είναι πρόσφατη. Τοποθετούνται μέσα στην τελευτάια 15ετία. Δεν έχουν άγνωστο δημιουργό. Είναι "επωνυμα τραγούδια".
Μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο χωριστής μελέτης. Δεν τα εξετάζουμε εδώ για λόγους συστηματικούς. Κάνουμε απλά αναφορά στο γεγονός, για να σημαδέψουμε την αγάπη των νέων ποντίων προς την ποντιακή μούσα.
Πριν από μερικά χρόνια έγινε ειδική σύσκεψη πάνω στο θέμα. Διατυπώσαμε τότε για τα τραγούδια αυτά ορισμένες παρατηρήσεις: Το νεοποντιακό τραγούδι, αφού είναι "ποντιακό", πρέπει να είναι γραμμένο στη σωστή ποντιακή διάλεκτο, να έχει έναν από τους γνωστούς ρυθμούς των παραδοσιακών μας τραγουδιών και η μελωδία του να βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της ποντιακής μουσικής παράδοσης. Οσο για το είδος του ποιητικού μέτρου και τη μορφή του στίχου, στα περισσότερα απο τα υπ' όψιν τραγούδια κυριαρχεί σχεδόν απόλυτη ελευθερία. Μερικά παρουσιάζουν αξιόλογο ενδιαφέρον. Βρίσκονται αρκετά κοντά στην παράδοση.
Οι συνθέτες και στιχουργοί αυτών των τραγουδιών τα αποδίδουν με τη λύρα και με άλλα μουσικά όργανα, π.χ. κλαρίνο (ακόμη και αρμόνιο κλπ.), τα εκδίδουν σε δίσκους και κασέτες. Το βασικό θέμα, που τους εμπνέει, είναι ο καημός της σημερινής ξενητειάς, ιδίως στη Γερμανία και Αυστραλία.
Αν τα επώνυμα τούτα δημιουργήματα ή ορισμένα μόνο από αυτά, θα επιβιώσουν στο πέρασμα του χρόνου, είναι κάτι, για το οποίο δεν είναι εύκολο να γίνουν προβλέψεις. Εξαρτάται από την ψυχική αντίδραση του λαού και θα φανεί στο μέλλον.
(Από το βιβλίο "Τα Τραγούδια του Ποντιακού Λαού", 1η έκδοση 1981)
ΣΤΑΘΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ
